‘Opa, gaan we zo schakelen?’
Ik begrijp het niet, gelukkig fluistert zijn moeder me in dat hij schaken bedoelt. Eh, nog geen vijf en dan al schaken?
‘Natuurlijk, jochie, maar je moet opa wel even vertellen hoe het moet.’
‘Dat legt papa wel uit.’
In het pannenkoekenhuis moet ik tegenover hem gaan zitten. Tussen ons in komt een reisschaakbord te staan. Papa legt uit wat de bedoeling is. Op internet vond hij wat spelvarianten om de gang van de stukken te leren. En zo eten we pionnen met de paarden, doen we een race rond het bord met een paard en een toren en moeten alle stukken van de eerste lijn, ze staan niet op hun geëigende plek oversteken en dan wel op de juiste plaats staan.
Dat moeilijke spel moeten we een andere keer maar eens spelen, we willen onze spekpannenkoek natuurlijk niet koud laten worden.
