Spookhoven

Het begint langzaamaan een traditie te worden, de laatste koopavond voor Halloween verandert Schoonhoven in Spookhoven. 

We komen eerlijk gezegd hoogst zelden op koopavonden in het centrum maar vrijdagavond wachtte ons een verantwoordelijke taak in het witte huis aan de Voorhaven. Onze kleinzoon had een oppas nodig en als er niets anders in onze agenda staat komen oma en opa met plezier.
Het is buiten af en toe wat rumoerig maar we zitten ver genoeg van de winkelstraat om niet veel mee te krijgen van het spookfeest. Kinderen trekken als geest, heks of zombie verkleed en geschminkt van winkel naar winkel. Ze krijgen daar iets en dankbaar joelend gaan ze op weg naar de volgende middenstander. Wij liggen intussen op de grond tussen de duploblokken en treinrails en hebben ons eigen feestje. 

Zelf heb ik het niet eens in de gaten maar op een gegeven moment staat oma op om de deur open te doen. Bij de voordeur is een gewone bel maar ook nog zo’n ouderwetse klopper. Het verhaal achteraf is dat ze de klopper hoorde, vermoedde verklede kinderen aan de deur te treffen en niet open wilde doen, ons manneke zou maar schrikken van al die spookverschijningen. Maar toen even later een geüniformeerde man voor het raam verscheen ging ze toch maar naar de hal. Met dat ze de voordeur opent klinkt er vanaf de Tol, het verlengde van de Voorhaven een griezelig geluid. Onder het slaken van een kreet van schrik springt ze een meter naar achteren. De DHL-bezorger schrikt daar weer van en laat bijna zijn te bezorgen pakket uit de handen vallen. Bijna, dus helemaal niet en beiden moeten lachen om het voorval. 

Rolan en ik hebben niets in de gaten, we zijn inmiddels aan een puzzel van zestien stukjes begonnen en dat is een klus die concentratie vereist.