Domme pech

Het is elf uur, de kerkklok heeft juist geslagen. Het stadje ligt er nagenoeg verlaten bij, de bevolking is ook vandaag bijtijds naar bed gegaan. Uit een enkel bovenraam danst nog wat blauw ligt. De avond is kil, wat mistig, waterkoud. Hier is hooguit in de weekenden wat reuring te verwachten. En natuurlijk kort na de verplichte sluitingstijd wanneer de plaatselijke kroegen leeg lopen.
In de verte klinkt een sirene, vaag gehuil van waarschijnlijk een ziekenauto al kan het ook politie of brandweer zijn. Langs de gracht lopen twee jonge mannen, diep weggedoken in hun warme jacks, de capuchon over de kaalgeschoren hoofden. Ze kennen hun doel, weten wat ze aan elkaar hebben. De taakverdeling is uitgebreid doorgenomen, er kan zo goed als niets fout gaan.
Bij het restaurant staan ze stil. De nachtverlichting is aan en achter in de zaak zien ze nog beweging. Dat moet de eigenaar zijn die op het punt staat af te sluiten. Ze zijn op tijd om de dagopbrengst over te nemen. Ze schieten de smalle steeg naast het restaurant in en de langste van de twee haalt een meegenomen knipmes uit zijn jaszak. Meer dan dreigen zal niet nodig zijn, zijn maat zal de tas met geld in ontvangst nemen en op een klaarstaande scooter zullen ze snel verdwijnen. Voor politie kan reageren op het alarm zullen ze veilig verdwenen zijn.
De achterdeur van het eethuis gaat open en de man met het knipmes stapt dreigend naar voren.
“Geef die tas maar hier! Die dragen wij wel voor je.” Maar er is geen tas, wel een vuist die de aanvaller vol op de kaak raakt. Het mes valt uit zijn hand en zijn maat gaat er als een haas vandoor. De bokser roept naar binnen: “Kom maar, de kust is veilig” en getweeën lopen ze rustig de zaak uit. De eigenaar ligt kreunend op de grond in de keuken maar is in staat 112 te bellen. Drie minuten later is de politie ter plaatse en rekent de man met het knipmes die nauwelijks bij zijn positieven is, in. Dat hij de overval niet gepleegd heeft gelooft de politie niet. Geboeid voeren ze hem af.
Het is vijf minuten over elf, het stadje slaapt.