Turkse tortels en tulpen

Ik heb er slecht van kunnen slapen. De angst dat WO III hier een dertig, veertig kilometer vandaan zou uitbreken hield me wakker. En dan nog wel ontketent door een NATO-lid met warme banden met de Russen. 

Dapper hield de politiemacht het moderne Turkse leger in bedwang. De aanvallers hadden hun tanks vermomd als Duits gekentekende zwarte limousines. De mannen waren mogelijk zwaar bewapend. Hun aanvoerder, een vrouw. De onderhandelingen leidden uiteindelijk tot een gedwongen vertrek van de vijand. Onwillekeurig denk ik terug aan Goejanverwellesluis waar dappere beschermers van de Bataafse Republiek Wilhelmina van Pruisen tegenhielden.

 Maar blijft het hierbij? Al gauw blijkt dat de tegenstander in alle stilte een hele divisie goed opgeleide onruststokers heeft binnengesmokkeld. Een operatie die, naar nu blijkt al meer dan vijftig jaar geleden is gestart. Onder het mom van dubbele nationaliteit konden ze infiltreren in onze maatschappij. 

De uitslagen van de eerder gespeelde voetbalwedstrijden zijn vergeten. We hebben nu belangrijker dingen aan ons hoofd. Het journaille kan zich in ieder geval storten op de zolang ontbeerde gamechanger, het spel krijgt een boost. En nu maar hopen dat die vent met die Mozartpruik niet met de winst aan de haal gaat. 

Het gekoer van de tortels dwingt me op te staan. Het belooft een mooie lentedag te worden. Na sneeuwklokjes en crocusjes steken de eerste tulpjes in mijn tuin voorzichtig hun kopje boven de aarde.

Het ondemocratisch gehalte van de AKpartij en Erdogan is ook voor mij niet acceptabel. De wijze waarop ze Europa onder druk zetten vind ik verachtelijk.