Afgezien van een weekje Arcen zijn we nog niet weggeweest. En dan gaat het toch kriebelen. Maar ja, wat te doen. José wil het liefst zon en vaak gingen we in september nog een paar weken naar Griekenland. Maar ik zie dat nu niet zo zitten, uren reizen met een mondkapje, de onzekerheid over coronaontwikkelingen, terugkomen met kans op quarantaine. Wat mij betreft blijven we in Nederland, of anders niet te ver over de grens.
Een patstelling die ik wil doorbreken met de suggestie iets te zoeken aan de Costa Brava of Mallorca. Dan wel vertrekken vanaf Rotterdam of Eindhoven, relatief korte tijd op het vliegveld en korte vlucht. Maar het is niet eenvoudig iets op korte termijn te vinden en gaandeweg de zoektocht verandert het reisdoel, toch maar dichterbij.
Laat dat nu makkelijker gezegd dan gedaan zijn. Er is bijna geen bungalow vrij. Maar uiteindelijk hebben we toch iets gevonden, tenminste dat dachten we. De internetboeking gaat goed tot en met de betaling. Gelukt! We kunnen weg. Of toch niet, nog geen vijf minuten later staat de betaling terug op de bankrekening en in een mailtje lezen we dat het feest niet doorgaat.
Toch maar even de telefoon gepakt. Het appartement dat we geboekt hadden blijkt bezet, waarschijnlijk is iemand ons net voor geweest. Maar gelukkig is er nog een plekje vrij, we hebben maar meteen geboekt. Wel vertrekken we iets later dan we in gedachten hadden maar dat is niet erg.
Het wordt een week Biggekerke, Walcheren. Lekker uitwaaien! Nog even wachten maar een fijn vooruitzicht.
