Er zijn van die programma’s die ik absoluut mijd. Miljoenenjacht is er zo een, overigens, in principe alles waar Linda de Mol een rol in speelt. Mijden wil niet zeggen dat ik er ook niets van mee krijg, José en ik hebben niet in alles dezelfde smaak. Met andere woorden, ik weet in dit geval goed waarom ik het niet hoef te zien. Ik pak dan gewoon mijn e-reader of een schetsboekje, ga wat anders doen al krijg ik dat gekakel op de achtergrond wel mee.
Afgelopen week bracht ik weer eens een bezoekje aan mijn kapster. En die was vol van het avontuur dat haar zoon recent had, hij was naar de studio geweest en mocht de koffertjes openen. De ochtend voor de opnames had hij haar gebeld: “Ik ga ervoor zorgen dat je niet meer hoeft te werken”.
Nou, vooruit dan maar, ik ga een keer kijken ook al weet ik al hoe het afloopt. Ondertussen teken ik vast het begeleidende plaatje.
“Als er twintig cent in zit ga ik gillen!”, waarschuwt de presentatrice maar dat doet ze de hele tijd al. Die twintig cent zit uiteindelijk in koffer tien, de koffer die haar zoon gekozen had. Hij gaat met bruto ruim een ton naar huis. Ik wist het. Een mooi bedrag maar mijn kapster moet wel blijven kappen.
En ik, ik heb het voorlopig wel weer genoeg gezien.
