Water

Ik zit netjes beneden in mijn kamerjas aan het ontbijt. Kopje thee erbij, mijn ochtendkrant voor me. Om een uur of negen heb ik mijn eerste afspraak. 

‘Kan ik nog douchen of zal ik wachten tot jij geweest bent?’

‘Ga maar, ik heb alle tijd!’ 

Niet veel later: 

‘Er is geen waterdruk.’ En inderdaad, ook beneden komt nog slechts een uiterst minimaal druppeltje uit de kraan. Op de site van onze leverancier zie ik dat de storing vanmiddag om 16.00 uur is verholpen. Dat zal wel meevallen maar het geeft geen duidelijkheid. José moppert dat ze net haar haar ingezeept heeft. Zonder douche en met wat lege petflessen fiets ik richting SWOS, daar zal wel water zijn en dan kan ze in ieder geval de shampoo uitspoelen. Nauwelijks de straat uit zie ik de auto’s van het waterleidingbedrijf staan. Ik spreek de mannen aan, vraag of ze enig idee hebben wanneer we weer druk hebben.

‘ Nu’, zegt een van hen, ‘we hebben het lek gedicht’. En inderdaad, even naar huis gebeld, ze kan alsnog onder de douche.

‘Zo zie je maar’, zeg ik tegen de werklui,’hoe je op eenvoudige wijze een vrouw gelukkig kan maken’. Ik mis mijn afspraak en fiets terug naar huis om ook zelf een douche te nemen,ik kan eigenlijk niet zonder!