Helden, we hebben er te weinig. Echte helden dan. Maar Pieter is er nog zo een.
“Pff, het was een mooi feest maar ik ben blij dat het achter de rug is.”
Hij ploft op de bank, trekt zijn schoenen uit en schenkt zichzelf een biertje in. Wat een gedoe, alleen omdat hij dat oudje uit de wetering gevist heeft. Het vrouwtje was er met scootmobiel en al ingereden. De burgemeester kon het mooi vertellen maar zoiets doet toch iedereen. Al die ophef, helemaal niet nodig.
Pieter had wel vaker zoiets bij de hand gehad, wel eens een kat uit een boom gehaald, een schaatser uit een wak. Hij is niet bang uitgevallen, ziet eerlijk gezegd het gevaar voor zichzelf altijd pas achteraf.
Jammer dat Joke er niet bij kon zijn, ze had avonddienst. Straks zal hij haar de Carnegiespeld wel laten zien. Nu eerst dat mooie boeket maar even in het water zetten.
Hij slofte naar de keuken en zoekt een passende vaas. Die blauwe, dat moet kunnen. Halfvol water, is het te weinig dan kan er altijd wat bij. Op de aanrecht snijdt hij de stelen schuin af. Bloem voor bloem, tak en groen krijgt een plekje. Tevreden kijkt Pieter naar de compositie. Nog een takje groen.
Van schrik gooit hij de vaas om. Het beestje sprint weg uit angst te verdrinken. Pieter is in geen velden of wegen meer te zien. Een spinnetje, held op sokken.
Hahahahahahaha geweldig!
Maar niet helemaal conform de opdracht ?
Haha heerlijk verhaal ?
Af en toe lukt het