Armando #MOA

Wie kent hem nog, Armando? Vanaf de zeventiger jaren deed hij Herenleed met Cherry Duyns voor de VPRO, bizarre humor. En hij had zijn eigen museum in Amersfoort tot dat door brand verwoest werd. Tegenwoordig exposeert hij in Museum Oud Amelisweerd, MOA dus, ieder half jaar een nieuwe verzameling. Ditmaal allemaal eigen werk, gemaakt in de eerste helft van dit jaar.
We zijn er gisteren geweest. Maar eerst een wandeling door het ook in de herfst prachtige Amelisweerd, gelegen ten zuidoosten van Utrecht langs de Kromme Rijn. Met de zon erbij zou het vast nog mooier geweest zijn maar ook nu was het echt genieten.
En een lunch bij de Veldkeuken, altijd weer heerlijk, dat in eigen bakkerij vers gebakken brood.

 

 

 

Oud Amelisweerd toont de kamers van het landhuis. Kaal, geen meubilair zoals je in andere museale landhuizen wel ziet. Het behang en de wandschilderingen op de begane grond zijn de moeite waard. Het daar tentoongestelde werk van Armando disharmonieert. Boven, in de kale kamers komt het beter tot zijn recht. Op de zolderverdieping wordt met beeld en geluid wat getoond over de bewoners sinds 1760. Taets van Amerongen, Lodewijk Napoleon en de familie Bosch van Drakenstein.

Al met al viel het museumbezoek ons tegen maar gecombineerd met de wandeling en de lunch is het toch de moeite waard geweest.