Gisteren hadden we wat te vieren met een heerlijk en gezellig etentje in Nieuwegein. Onze Henk heeft de respectabele leeftijd van 65 jaar bereikt, in vroeger tijden het moment om na een arbeidzaam leven van de oude dag te gaan genieten. Maar tijden veranderen en hij moet nog een paar maanden door. Ach, daar komt hij wel overheen.
Ineens ging over de tafel dat ik wel eens gelogen had. In eerste instantie was ik me van geen kwaad bewust tot het woord indiaan viel. En meteen daar overheen het verwijt dat ik overal over schrijf behalve over die doodzonde.
En dus, om verder gezeur te voorkomen, hier het verhaal van de indiaan. Met het schaamrood op de kaken, dat spreekt!
Ik zal een jaar of elf geweest zijn toen er op de deur van de wc een indianenkop verscheen, ingekrast met iets scherps. Op de vraag van mijn vader wie dit vandalisme verweten kon worden kwam geen bekentenis los.
We vergaten het incident tot weken later mijn vader na de zondagsmis tekenpapier uitdeelde en een wedstrijd uitschreef. De opdracht, teken een indianenkop. Iedereen deed zijn uiterste best de wedstrijd te winnen, ik ook. En, raad eens wat, ik won. Pa pikte meteen mijn tekening uit de stapel en liep ermee naar de wc. De overeenkomst met het op die deur getekende exemplaar kon niet ontkend worden, ik was het haasje. Dit tot grote teleurstelling van de rest, zij hadden immers hun uiterste best gedaan de eerste prijs te winnen!
Oeps… jeugdzonde 🙂 Ach, troost je, iedereen heeft wel zoiets moet je maar denken… wat niet wil zeggen dat ik de mijne hier ga verklappen 😉
het voorval heeft op anderen kennelijk meer indruk gemaakt dan op mij.
Wat een gezellige visite, zo op de vroege vrijdagochtend!
Vandaar die indianenverhalen die gij af en toe schrijft… : -)
dat zou een verklaring kunnen zijn, jong geleerd, oud gedaan
Maar nou ben ik toch benieuwd naar de prijs die je vader in petto had! Maar dat ben je natuurlijk ook vergeten!?
ik ben dat al lang vergeten, ik vrees dat hij de leugenaar gewoon voor de hele goegemeente te kijk wilde zetten, dat dat genoeg straf was
Grappig verhaal. Goed idee van je vader trouwens ;-). Bij ons thuis gebeurde iets soortgelijks. Een poppetje op de wc-deur gekrast. Mijn zusje en ik (toen een jaar of 6 en 7), kregen er flink van langs. Mijn vader sprak er schande van en mijn moeder was erg verdrietig. En wij? Wij hadden geen idee. Pas na een paar jaar – wij waren al enige tijd geleden verhuisd naar een grotere woning – kwamen wij erachter dat mijn vader de boosdoener was geweest. Hij tekende een ventje voor ons jongere zusje en dat bleek een exacte kopie van het ventje op de wc-deur van toen.
Idd vergelijkbaar, alleen, als dader zal je vader geen tekenwedstrijd hebben uitgeschreven
Die reactie van jouw vader vind ik super, wat een idee!
Creatieve man