Mijn eerste buitenlandse vakantie (2)

Deel 1

Het loopt tegen zessen wanneer we de haven van Kristiansand binnenvaren. De overtocht heeft bijna vijf uur geduurd, veel langer dan we tevoren geschat hadden. We hebben nog voldoende proviand aan boord dus boodschappen doen is niet nodig. En dus besluiten we de stad de stad te laten en noordwaarts Telemarken in te rijden over de E3. De eerste kilometers is het nog redelijk druk, we schatten dat meer dan de helft van de auto’s met ons van de veerboot afgekomen is. Na een uurtje rijden zetten we de camper op een veldje langs de weg, we besluiten hier te overnachten. Maar voor het zover is eerst even een hapje eten op het campinggas bereiden, geen idee wat het geweest zal zijn, een blik nasi opwarmen ofzo. Na de maaltijd gaan we nog even een uurtje wandelen. Langs die E3, we willen niet riskeren dat we de spullen niet meer terug kunnen vinden. Het is nog lang licht, de langste dag nadert en dat is in Noorwegen nog duidelijker dan hier maar daarover een volgend keer. Die wandeling dus, we tellen in een uur tijd precies twintig auto’s waarvan de helft geen Noors kenteken heeft. Voor de volledigheid, die E staat voor Europaweg, een Europese hoofdweg dus.

De volgende dag vertrekken we. We hebben niet veel meer aan dan een korte broek en een T-shirt. Het is al redelijk warm. Dat verandert echter snel als onze weg, nog steeds die E3, fors omhoog gaat lopen. Als we dan ook nog een kudde schapen voor ons treffen dan maken we maar van de gelegenheid gebruik en trekken wat warmers aan. We vervolgen onze weg en staan ineens voor het prachtige Hardangerfjord. Daar nemen we een stijle afdaling naar de veerpont die ons overzet en rijden richting Bergen. De natuur is overweldigend mooi! De wegen zijn slecht, overal is men bezig met herstelwerkzaamheden na de door de winter aangebrachte schade, een jaarlijks terugkerend ritueel.

Bergen is minder, dat wil zeggen, het regent er. Het schijnt altijd te regenen in Bergen. We slenteren wat door het havengebied en zien de vissers hun kabeljouwvangst uitstallen. Wat een koppen! Inderdaad, zowel de vissers als de vissen.  Nog een keer overnachten we in het wild maar omdat dat verkeerd afliep hebben we daarna steeds campings gezocht. We waren een pad gevolgd van de weg af en dat liep redelijk naar boven. Te stijl eigenlijk en we wilden keren, terug naar de bewoonde wereld. Maar daar moet je dan wel de ruimte voor hebben. Toen we eindelijk die ruimte gevonden dachten te hebben draaiden we van het pad af, het veld in. In no time stonden we vast, weggezakt in de drassige grond. We hebben toen maar besloten de nacht daar door te brengen en de volgende dag hulp te zoeken. Een stevige wandeling en een wilde rit met een Noor bracht ons uiteindelijk bij een boer die bereid was ons met een tractor los te trekken. Dat kostte genoeg om bij het volgende dorp weer wat geld op het postkantoor te moeten halen. Maar we konden in ieder geval verder, op naar Voss waar we de langste dag mee zouden maken. Maar daarover een andere keer meer.