In de dertiger jaren werd het Klein Seminarie van het bisdom Utrecht Aan de Arnhemseweg In Apeldoorn gebouwd. Het gebouw is in de oorlogsjaren door de bezetter gebruikt en na de bevrijding nog een tijdje door de Canadezen. Tot 1973 was het een gymnasium voor priesterstudenten, de laatste jaren waren er ook scholieren uit de omgeving die geen ambitie in die richting hadden. Daarna is het gebouw in gebruik genomen als politieacademie. Het tachtigjarig bestaan van het gebouw met die rijke geschiedenis was voor een aantal mensen aanleiding een jubileumboek samen te stellen. Geruime tijd geleden werd me gevraagd of ik een bijdrage wilde leveren aan dat herdenkingsboek. Men had me gevonden omdat ik eerder een blog geschreven had in de serie mijn woongeschiedenis. Prima natuurlijk, ik vind dat leuk, voel me ook wel vereerd zo’n uitnodiging te krijgen. En dus leverde ik een verhaal in over hoe het leven in de vroeg zestiger jaren daar was. Over wat er van ons verwacht werd en hoe we niet altijd aan die verwachtingen voldeden zal ik maar zeggen. En nee, ik heb zeker niet alles opgeschreven maar het is een mooi verhaal geworden en dat kreeg vier pagina’s in dit prachtige boekwerk.
Gisteren ben ik het gaan halen. In al die jaren sinds ik er weg ben heb ik het gebouw nog wel regelmatig gezien van de buitenkant, maar alleen als ik er met de auto of op de fiets langs reed. En dus was het leuk om alles van binnen nog eens te kunnen zien. Veel verbouwd natuurlijk, een kapel die nu restaurant is, een aula, nu in gebruik als congreszaal, een binnentuin die nu met een glazen koepel overdekt is. We konden niet nar boven waar vroeger de klaslokalen en slaapzalen waren, ach, er zal ook wel niet veel herkenbaars van over zijn. Bij de entree kreeg ik al geen gevoel van herkenning, die was aan wat vroeger een min of meer onbereikbare zijkant was. Gelukkig hebben we na binnen van alles gezien en besproken te hebben nog even een rondje om het complex gelopen. En toen kwamen de herinneringen weer echt boven, toen zag ik weer wat het in mijn studietijd geweest was.
Al met al een leuk dagje nostalgie met een prachtig boekwerk als aandenken!
P.S. De geplande lunch bij Malkenschoten, min of meer schuin tegenover, hebben we moeten verplaatsen, ” we serveren de lunch vanaf 14.00 uur”. Een paar kilometer verder, in het centrum van Beekbergen hadden we de eetgelegenheden voor het uitkiezen.
Fijn zo ☺
was leuk om eea weer eens terug te zien, af en toe mag dat
Leuk hoor dat er een bijdrage van jou in staat. Ga je het verhaal nog publiceren? Ben daar wel benieuwd naar, ook naar de foto van jou in jeugdige gedaante.
Even klikken op de foto dan wordt alles wat groter, het verhaal stond hier eerder https://www.careldemari.nl/weblog/mijn-woongeschiedenis/klein-seminarie-apeldoorn
Op de klassefoto bovenste rij tweede van rechts en die ijverige jongeman die de was doet in een wasbak
Ik pikte je er meteen uit op de klassefoto. Arjan lijkt op jou, dat lachje. En wat ben je heerlijk recalcitrant, bijna de enige zonder stropdas en je jasje nonchalant open. Geen wonder dat je daar niet paste……….. 😉
Ik recalcitrant? Nooit geweest hoor 😉
Dag Carel,
Rondneuzend op “Vrienden van het Klein Seminarie Apeldoorn” stuitte ik op het boek “Van Godsdienaar tot …” en op de column die jij daarin schreef. Leuk om jouw naam na al die jaren weer eens tegen te komen. Ik heb jouw bijdrage met plezier en grote herkenning gelezen. Herkenning omdat ik die tijd ook heb meegemaakt en wel deels als klasgenoot van jou. Mijn naam is Johan Lummen. Ik herinner me jou als een bijzondere, naar mijn idee ook artistieke jongen. Iemand ook die meer durfde te zeggen dan ik. Andere klasgenoten die mij te binnen schieten: Wim Vuling, Theo Verhoeven, Herman Oortwijn, Jan Balvert (later collega docent op dezelfde school), Jan Hagen, Ton Hoekstra, Dick Snel. Misschien herinner je je mij helemaal niet, want ik trad niet zo op de voorgrond (op de klassenfoto van de grammatica, waar jij zonder stropdas op staat, ben ik op de achterste rij de tweede van links). Ook ik hield het trouwens na de grammatica voor gezien. Het gymnasium heb ik afgemaakt in Hengelo en daarna heb ik Engels gestudeerd aan de Universiteit van Nijmegen en heb ik bijna 40 jaar als docent gewerkt in het middelbaar onderwijs in Nijmegen. Sinds een aantal jaren ben ik gepensioneerd. Saillant detail: van 2004 t/m 2014 heb ik als examinator Engels gewerkt voor de Politieacademie, jawel …. ook in Apeldoorn op ons oud seminarie.
Ik heb het boek besteld en ik hoop na “Pubers voor God” aanvullende informatie te krijgen over het leven op het seminarie destijds. Dank voor jouw bijdrage daaraan.
Misschien ooit eens tot ziens.
Hartelijke groet
Johan Lummen
Bedankt voor je reactie, Johan. Tja, ruim voor prins Claus zich van de stropdas bevrijdde was ik hem reeds tot voorbeeld ?