Zaterdag zou bij ons op het Goudse stadhuis ook een portrettekenaar zijn kunsten aanbieden maar de hem geboden ruimte bleef leeg.
Toe ik mezelf halverwege de middag even de tijd gunde liep ik even een rondje door het centrum, even zelf wat sfeer opsnuiven van het middeleeuwse Zotte Zaterdaggebeuren. Voor het Waaggebouw trof ik de man. Hij had een heerlijk plekje uit de wind, in de zon gevonden. Op de knie een plankje met een vel tekenpapier, op een tafeltje naast hem een blik met potloden en kleurstiften.
Zijn tekenvel was voorbewerkt, voorzien van een vrolijke verwijzing naar Zotte Zaterdag. Alleen in het midden een ovale witte uitsparing, de ruimte waarin zijn klanten vereeuwigd zouden worden.
De zaken liepen goed, vertelde hij. Hij had al menig portret gemaakt en dat voor slechts € 10 per stuk. Een kwartier, twintig minuten werk, geen vetpot natuurlijk. Wie werkt er nog voor zo’n uurloon? Maar hij had het geweldig naar zijn zin, ik begrijp dat wel.
Zelf heb ik toch maar bedankt, geen tijd, er moest nog gewerkt worden.
Zondagavond heb ik wel nog zelf even mijn tekenblok gepakt en bovenstaande prachtige dame getekend. Vanaf een foto die van de week een keer in onze krant stond. Een minuut of twintig, ik denk dat ik ook maar eens op zo’n feestje met een blok op de knie van de zon ga genieten.
