Zo vaak komt het niet voor dat ik buiten schilder. En al helemaal niet ‘s avonds. Maar donderdag kwam het er dan toch eens van. Afgeleid door een wit poezenbeest, af en toe opgeschrikt door een wolk passerende spreeuwen en napratend wanneer de vleermuizen zich in de schemering laten zien. Dan is het penseel inmiddels opgeruimd, de schilder heeft goed licht nodig. En het licht was prachtig, die avond, veel beter dan de keren dat we binnen aan het schilderen zijn.
Het plaatje is op ansichtkaartformaat gemaakt met gebruik van aquarelpotloden. Een lief tafereeltje dat zo’n tien minuten à een kwartier gekost zal hebben. Ooit zal ik er een postzegel opplakken in de hoop er iemand mee op te vrolijken.
Zomers blijven verrassend.
Zonnige groet,
Zoals het leven. Het hoeft voor mij niet al te voorspelbaar te zijn