Ik was niet de enige die na drie uur ploeteren en vechten bekaf was. De opkomst bij de door Cees Vegh in Gouda georganiseerde workshop was beduidend kleiner dan bij eerdere bijeenkomsten. Mogelijk ligt het onderwerp, portret schilderen, een aantal niet zo. Ook onder de aanwezigen werd de klus als een uitdaging gezien. Je schildert nu eenmaal makkelijker een landschap, je laat daarbij weg wat je als voor het plaatje overbodig voorkomt. Bij een portret is dat niet aan de orde. Je kunt moeilijk de neus weglaten omdat je dat zo lastig vindt. Daarbij komt de herkenbaarheid van de geportretteerde. De meesten kozen iemand uit de naaste familie, dan moet je ook nog met het plaatje thuiskomen.
Ik koos voor een artiest waar ik al sinds jaar en dag fan van ben. De eerste kennismaking dateert uit de eind zestiger jaren. Ik zat toen in militaire dienst en was gelegerd in Apeldoorn. In theater Orpheus trad hij op en zag ik hem daar voor het eerst. Daarna zagen we nog menig programma in eerst de Stadsschouwburg in Utrecht, later de Goudse Schouwburg. Niet alleen zijn virtuositeit, vaak ook de herkenbaarheid. Zo woonden we bij elkaar in de buurt, gingen we naar hetzelfde badhuis. We spreken dezelfde taal, onze humor heeft dezelfde oorsprong.
Nee, het schilderij is nog niet af. Zoals altijd heb ik hier en daar wat te verbeteren. Maar eerst maar even laten rusten.
Het is wel geslaagd hé ☺
Ik ben nog niet helemaal tevreden