De weg naar de bijgebouwen moest nodig opnieuw geasfalteerd worden. Het dagelijks gebruik met de zware tractor en ander rijdend materieel had inmiddels teveel sporen achtergelaten. En dus nam de boer een lokale aannemer n de arm die het kusje wel zou klaren.
Er werd een nieuwe laag asfalt aangebracht en de aannemer haalde zijn wals om de boel verder te egaliseren.
Vanwege het veranderde koopgedrag van zijn stadse medemens had de boer sinds kort wat kippen in de vrije uitloop. De meesten bleven wel uit de buurt van de werkzaamheden maar er zat een domme Katrien tussen. Het kon dan ook niet uitblijven, het beest werd platgewalst. Platgewalst en vastgezogen in het nieuwe asfalt, het kostte haar heel wat kracht om weer los te komen en zich in een aanvaardbare vorm terug te schudden. Maar toen dat redelijk gelukt was kakelde ze opgelucht: ‘ Wat een haan, zeg!’
Echt een domme Katrien… hihi.
om zo van die haan te genieten?
daar kan alleen Carel de Mari opkomen, op zo’n reactie. 🙂
en laat die nu juist het verhaal geschreven hebben 😉