Een oudje, mag ik wel zeggen, gemaakt in 2002, al heel jong van huis vertrokken en jaren ingewoond bij mijn moeder. Maar ineens had ze er genoeg van, of liever, wilde ze wel eens wat anders. Dat wil zeggen, toen ik voorstelde met wat anders te komen begon ze toch weer te twijfelen. Ja, ze was er ook wel aan gehecht!
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb onlangs een paar alternatieven meegenomen en nu is ze verguld met het Hollandse winterlandschap dat ik eerder ook als kerstkaart gebruikt heb. Die past prachtig in de oude lijst. En dus is de wulp eindelijk weer thuis, bij zijn schepper. En daar verdwijnt hij in een map, vol met aquarellen.
🙂 🙂 🙂
sneue vogel, die wulp, en nu lach je hem nog uit ook
Volgens mij heeft de ‘schepper’ van de wulp zich toch en beetje vergist want hij schilderde een Grutto, ook een mooie vogel hoor…
Grutto en wulp lijken op elkaar, de wulp heeft echter een kromming in de snavel, te onthouden door het ezelsbruggetje ‘ de wulp wijst met zijn snavel naar zijn gulp’
Op jouw schilderij zag ik een vogel met een rechte snavel vandaar dat ik dacht dat het een grutto was…
de snavel s licht gebogen (dat zou meer mogen zijn)