Van het een komt het ander. Deze geschiedenis begint op een zonnige zaterdag waarop Rolan
met zijn vader een moeder een ijsje gaat eten bij het Schoonhovense veer. En omdat bijna iedereen tegenwoordig een camera op zijn of haar telefoon heeft is een foto van zo’n vrolijk moment snel gemaakt. En rondgestuurd, via whats app zodat de geadresseerden jaloers toe kunnen kijken bij de smulpartij.
Opa kreeg op schilderles de ‘opdracht’ een portret te schilderen. Dat opdracht moet je niet al te letterlijk nemen, het is meer een verzoek. Maar ik voldoe er graag aan. Ik heb meer portretten geschilderd, onder andere in de stijl van Andy Warhol. Alleen mijn kleine grote vriend is nog niet op canvas vereeuwigd. Als baby was hij echt te jong om te schilderen, je kunt er nog geen karaktertje uithalen. Maar inmiddels is dat anders. Het is nu een levenslustig ventje dat geniet van van alles. En dus knipte ik zijn koppie uit de linker foto en nam ik het plaatje mee, gisteravond naar schilderles.
Tja, stilzitten is er echt niet bij, poseren voor een foto duurt hem echt al lang genoeg dus is de enige mogelijkheid om van foto te werken.
En hier is ie dan! Een paar uurtjes ploeteren, zuchten en steunen. Het is een zware bevalling, moet je maar denken.
Oh! Wat prachtig! 🙂 ‘t Heeft of krijgt vast ergens een ereplaats
Dat denk ik ook