Met kop en schouders was het bruggetje vorige week in mijn spreekwoordenblog. De kop is eraf, we laten hem hangen en dalen af. Hals over kop kun je het niet noemen, ik steek hier mijn nek niet mee uit. Wanneer je over mijn schouders met me meekijkt zie je de aankondiging.
Ik zit dus niet uit mijn nek te kletsen, zoiets zou ik me niet op de hals halen. Okay, ik zal er geen halszaak van maken, ik zou me de strop om de hals leggen, me de nekslag laten geven.
Nee hoor, ik ga de schouders eronder zetten. Misschien wordt het een nek aan nek race, ik haal daar mijn schouders voor op, heb immers brede schouders. En, de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen.
Dan verdien ik vanzelf een schouderklopje! Of ga je vanwege die laatste opmerking over je nek?
