Ik weet het echt niet meer, ben volledig de weg kwijt. Mensen die me menen te kennen zullen denken, nou en, dat gebeurt wel vaker.
Akkoord, maar dit keer is het letterlijk. Dat ik vaker niet spoor, dat klopt maar is volgens mij volstrekt ongevaarlijk.
Letterlijk dus, veroorzaakt door een soort zandstorm. Saharazand denk ik, die woestijn ligt het dichtst bij.
De enorme zandbak waar we door lopen kende ingesleten paden, vol patronen van schoenzolen. En nu ineens niets meer van dat, ik verdwaal hopeloos. Geen enkel vertrouwd beeld te zien, enkel zand, ingetreden zand. Slechts door de wind ingetekende patronen.
Het wordt frisser, ik schrik wakker, trek een poloshirtje aan. Vreemde droom!
