Pruim en #SG17-30

Pruim

Jantje zag eens pruimen hangen,
o! als eieren zo groot.
‘t Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
schoon zijn vader ‘t hem verbood.

Hier is, zei hij, noch mijn vader,
noch de tuinman, die het ziet:
Aan een boom, zo vol geladen,
mist men vijf zes pruimen niet.

Maar ik wil gehoorzaam wezen,
en niet plukken: ik loop heen.
Zou ik, om een hand vol pruimen,
ongehoorzaam wezen? Neen.

Voord ging Jantje: maar zijn vader,
die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in het loopen tegen
voor aan op het middelpad.

Kom mijn Jantje, zei de vader,
kom mijn kleine hartedief!
Nu zal ik u pruimen plukken;
u heeft vader Jantje lief.

Daar op ging Papa aan ‘t schudden,
Jantje raapte schielijk op;
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
en liep heen op een galop.

Hieronymus van Alphen schreef lang geleden dit stichtelijke kinderversje, zoetsappig, mag ik wel zeggen. Papa ging aan het schudden en alle rijpe pruimen vielen op de grond. Het spreekwoord de rijpste pruimen zijn geschud betekent zoveel als de buit is zo goed als binnen, wat rest is minder belangrijk.

Ik heb dit vers niet gebruikt bij de opvoeding van onze jongens. Ik zou hoogstwaarschijnlijk, ervan uitgaand dat ze dit gezegde op school geleerd hadden, zeg eens pruim en hou je mond dicht te horen gekregen hebben. Met andere woorden, je vraagt het onmogelijke!

Wat is de bedoeling?

Ik geef iedere dinsdag op dit blog een woord dat in Nederlandstalige spreekwoorden of gezegdes voorkomt. Aan de hand van dat woord kies je een spreekwoord en dat bespreek je. Hoe? Mag je zelf weten. Je kunt een verhaal schrijven waarin het spreekwoord een rol speelt, je kunt in de etymologie duiken en de oorsprong van het gezegde verklaren, et cetera. Net als bij de WOT plaats je een link naar je blog onder de opdracht. Op Twitter en Facebook kun je je uitwerking melden met de hashtag #sg17. Hierbij staat sg niet voor soortelijk gewicht maar voor spreekwoorden en gezegdes, 17 verwijst naar dit jaar.