Wat een leuke ervaring is dat toch iedere keer weer. Voor de vierde keer heb ik het levensverhaal van een oudere, of liever dat deel dat ze kwijt willen, op mogen schrijven. En dat is iedere keer anders. Natuurlijk, de inhoud, de verhalen, maar ook de manier van beleven, van vertellen. De voorbereiding, de een schrijft het verhaal voor zichzelf helemaal uit, een ander vertelt het verhaal in flarden, verdeeld over weken soms. Fotoalbums komen op tafel met statiefoto’s en met die kleintjes, tien, twaalf op een bladzijde. Inhoud is daar belangrijker dan kwaliteit.
Vandaag nog wat met de foto’s schuiven en dan lever ik mijn werk weer in bij de SWOS, dan kan het naar de drukker en misschien eind van de maand feestelijk uitgereikt worden.
Leuk dat je dat doet Carel. Lijkt me erg bevredigend.
Is inderdaad dankbaar werk. Wel iedere keer een forse klus