De Kwak

Vanochtend besloot ik mijn dagelijkse fietstochtje eens te verleggen naar de Alblasserwaard, een mooi stukje groene hart. Aan onze kant van de rivier is het ook prachtig, daar niet van, maar een mens wil wel eens wat afwisseling. Consequentie is dan wel dat ik heen en terug de Lek over moet.

Als ik bij de veerstoep aankom ligt de pont aan de overkant. Even wachten dus. Ik sta vlak bij een bekende hangplek voor ouderen en krijg, in eerste instantie ongewild, wat van hun gemopper mee. Meer nog dan anders is de stemming in mineur. Langzaam dringt het onderwerp van gesprek tot me door, de kwak is er na 23 jaar niet meer. Het maakt me uiteraard nieuwsgierig. De kwak? Wie is dat? Of wat is dat? Het zei me eerlijk gezegd niets. De mannen hadden het over vissen bij de Bol en dat ze daar regelmatig de kwak zagen. Ik kon er geen touw aan vastknopen, zij wisten precies waar ze het over hadden.

Tijdens mijn fietstocht houden de opgevangen woorden me bezig. Als vanzelf komen er allerlei mogelijkheden naar boven. Is er niet een platbodem die ze kwak noemen? Maar de Bol is een wiel, een kolk, een waai. Veel te klein om daar met een platbodem op te varen. Mogelijkheid verworpen.

Loopt of liever waggelt er dan in ons stadje een vent die ze vanwege zijn gang Alfred Jodocus Kwak noemen. Ik wil het niet helemaal uitsluiten maar ik heb nog nooit van een stadsgenoot gehoord die onder die bijnaam door het leven ging. Ja, ging, hij zou op drieëntwintigjarige leeftijd gestorven moeten zijn. Mogelijkheid als onwaarschijnlijk geparkeerd.

Als ik weer eens aan het klieren was, vroeger, werd me toegeworpen: ‘Als jouw vaders kwakkie op de gloeiende kachel terechtgekomen was was het allemaal met een sisser afgelopen.’ Maar een zaadlozing leidt toch geen 23 jaar een zelfstandig en eenzaam bestaan. Ook deze mogelijkheid moest ik verwerpen.

Het broertje van Kwik en Kwek, de neefjes van oom Donald? Ik kon me niet voorstellen dat het de mannen in zo’n mistroostige stemming zouden brengen. Ik geef het op, thuis maar eens in de Wikipedia kijken of ik een mogelijkheid over het hoofd gezien heb.

De kwak blijkt een kleine reigerachtige te zijn. Komt bijna niet in deze contreien voor, meer een vogel voor het mediterrane klimaat. Bij de Bol heeft er 23 jaar een gezeten, in de loop der tijd was hij zijn schuwheid kwijtgeraakt en ging hij gezellig bij de vissers zitten, in de hoop af en toe wat toegeworpen te krijgen. Menig visser ging juist vanwege dit gezelschap bij de Bol de hengel uitgooien. Vorig jaar kreeg hij voor het eerst gezelschap van een soortgenoot en gehoopt werd dat dat het einde zou betekenen van zijn solitair bestaan. De kwak is vorige maand overleden, doodsoorzaak onbekend. Er is geen aantoonbaar causaal verband met de komst van het vrouwtje. Wel is het verdacht dat ze zich dit jaar nog niet heeft laten zien.

Heeft u aanwijzingen die aan het politieonderzoek kunnen bijdragen, meldt u zich dan bij het politiebureau in uw woonplaats of bel Misdaad anoniem.  Het zal voor de vissertjes een opluchting zijn als deze onverkwikkelijke zaak wordt opgehelderd.