Dag vader en dag moeder

‘Stomme juf’, Bauke stampvoet. Hij mag dan pas negen zijn, hij heeft zijn eigen willetje.
‘ Kom op, joh, rustig, wat heeft ze nu weer gedaan?’ Baukes moeder is gewend aan zijn uitbarstingen en denkt hem te kunnen sussen.
‘Dat stomme mens zegt dat ik Annechien gepest heb maar ik pest nooit Annechien.’
‘Pest je dan wel eens andere kinderen?’, het pestprotocol geeft aan dat ouders alert moeten zijn op dit soort ontwikkelingen en Anja is het daar helemaal mee eens.
‘ Begin jij nu ook al?’ , boos rent Bauke naar boven, naar zijn eigen kamertje.
Ach, die koelt wel weer af, denkt Anja, ze heeft dit soort scènes meer dan eens gezien.

‘ Bauke, we gaan eten, kom je?’  Geen reactie. Hans gaat eens kijken wat er aan de hand kan zijn. Hij heeft gehoord dat het joch boos naar zijn kamer is gegaan maar voor eten komt hij altijd terug. Waarom dan nu niet? Het slaapkamerraam staat open. Het zal toch niet?

Bauke zwerft door de buurt. Door de buurt? Al snel herkent hij niets meer. Hij is nog steeds boos, wil niet meer naar huis, niet meer naar school. ‘ Als jullie me niet willen geloven dan ga ik wel ergens anders wonen.’  Maar waar? Het wordt donker, zijn maag knort. Hij heeft heus wel geroken dat er zuurkool met spek op tafel zou komen, zijn lievelingskostje. En een beetje spijt heeft hij nu wel.

‘ Hé Bauke, wat doe jij hier?’ De stem komt hem bekend voor, wie was dat ook al weer?
Meester Dave, want die is het, herkent het manneke en vraagt zich af wat hij zo ver van huis doet. In groep 3 heeft hij hem gehad, daarna niet meer. Maar die kinderen zie je natuurlijk nog dagelijks op school. Het huilen staat het kind inmiddels nader dan het lachen, het avontuur is hem duidelijk boven het hoofd gegroeid. Stamelend doet hij zijn verhaal, blij dat hij de meester tegengekomen is.

Een zucht van opluchting, Hans en Anja zijn blij dat hun zoon weer thuis is. Dave slaat de aangeboden kop koffie af, hij was net op weg naar een koorrepetitie. Hij zal de juf vragen wat er gebeurd is. En Bauke, die heeft voorlopig zijn bekomst, eet zijn opgewarmde zuurkool en slaapt nu als een roos.

De uitdaging heb ik deze keer niet al te letterlijk genomen:
One night your character decides to leave home and never come back (you
decide the reason). But at the airport, he or she encounters an old friend, and
they get in a conversation. Something about this conversation (you decide what
it is) makes leaving home suddenly seem much more difficult than your
character had expected…