Een eigen huis, hoe loopt het af?

Vorige week verscheen deel 1, vandaag lees je op veler verzoek hoe het afloopt, volgens mij dan.

Ze had haar punt gemaakt, de oude vrouw, en resoluut draaide ze haar rollator en stapte weg, Sjoerd verbouwereerd achterlatend. Die zocht zijn bed nog wel op maar van slapen kwam niets meer. De vreemde ontmoeting bleef maar door zijn hoofd spoken en de gedachte de overleden oude bewoner vroeg of laat aan de voordeur te treffen deed hem griezelen. Om zes uur stapte hij zijn bed uit, nam een douche en trok zijn fietskleding aan, de voorgenomen fietstocht moest maar iets eerder beginnen. Amsterdam sliep, de polder ontwaakte. De dauw lag over de weilanden en het was nog best fris, zeker voor juli. Sjoerd koos voor tegenwind en reed richting Zaandam en vandaar naar de kust. De klimmetjes in de duinen zorgden ervoor dat hij even de wereld om hem heen vergat.

Tegen twaalven was hij terug bij zijn huisje met het voornemen het hele verhaal maar te negeren, piekeren helpt toch niet. Na een lange douche at hij in de achtertuin een paar boterhammen, sporten maakt hongerig.
Op zo’ n mooie dag zit je natuurlijk nooit alleen buiten. Nog voor hij zijn lunch op had hing de buurvrouw over de haag, nieuwsgierig naar wie er naast haar was komen wonen.
” Middag, buurman, ik heet Alie en sinds gisteren zijn we buurtjes, welkom!”
Sjoerd kon niet anders dan zich netjes voorstellen en een babbeltje maken met het prototype van een Amsterdamse volksvrouw. Ach, als ze niet al te opdringerig is kan dat best af en toe gezellig zijn. En al snel raakten ze aan de praat.
Alie had weinig aanmoediging nodig en via een kleine hint van Sjoerds kant kwam het verhaal al snel op de vorige bewoner, meneer Niewijs.

“Aardige man, heeft hier heel wat jaartjes gewoond, maar dat ie dood zou gaan zag ik al heel wat jaren aankomen. Wat rookte die vent, de schoorsteen van de stoomboot van Sinterklaas was er niets bij vergeleken”, ze ratelde aan een stuk door. ” De arme man liep constant te hoesten, zo erg dat we er soms niet eens van konden slapen. Maar er stak niets kwaads in de lieverd, hoor.”
Voorzichtig informeert Sjoerd naar de bovenbuurvrouw, het oudje met de rollator. Maar nee, Alie kent de bovenbuurvrouw niet, die woont hier ook nog niet zo lang en is weinig thuis. ” Zei je nou rollator, hoe kom je daar bij? Het is een jonge meid hoor, ik schat van jouw leeftijd ongeveer.”
” Maar ik trof hier vanochtend toch echt een oud wijfie met een rollator”, Sjoerd begon nu toch echt aan zijn waarnemingen te twijfelen.
” Wacht even, kromgebogen, een grijze knot en zo’n grote bril uit de zeventiger jaren?” Die omschrijving klopt wel,Sjoerd knikt. ” Goh, dat is mevrouw Wasdom, nee, dat kan niet, die is een half jaar geleden overleden, die woonde daar waar nu dat jonge grietje woont.”  Alie is helemaal van slag: ” Dat mens liep hier altijd al ‘s nachts te spoken, dan viel ze ons en Niewijs lastig. Ik mag het natuurlijk niet zeggen maar eerlijk, ik was blij dat ze de pijp uitging. Niewijs mocht haar ook helemaal niet.”

Sjoerd had niet eens aan deze mogelijkheid gedacht, was het nu Niewijs of Wasdom die hij te vrezen had.Vooruit, de tijd zou het leren. Vroeg op de donderdagmorgen, weer rond vier uur werd hij gewekt door gebel en geklop. Zou daar zijn poltergeist weer zijn? Hij was in ieder geval, anders dan zondagmorgen klaar wakker. “Zijn ze nu helemaal belazerd, ik zal ze eens goed de waarheid vertellen.” Hij zei het niet maar met die gedachte stapte hij op de deur af. Het bleek weer het oude vrouwtje met de rollator te zijn. Boos opende Sjoerd de voordeur. Hij zou haar wel even duidelijk maken hier niet van gediend te zijn maar daar kreeg hij de kans niet voor.
“Is meneer Niewijs al langs geweest?” begon het oude vrouwtje. En Sjoerd herkende nu de stem, niet van die vroege zondagochtend maar van een ander moment. Even aarzelde hij, toen wist hij het zeker.
“Verdorie, Alie, waarom al die ongein?” Want hoewel Alie haar stem enigszins verdraaid had was het wel duidelijk, het was de buurvrouw met wie hij zondagmiddag had staan praten.
Alie barstte in tranen uit, “Je hebt het door maar laat me het uitleggen, we konden niet anders”.

Sjoerd, nieuwsgieriger dan rancuneus nodigt haar binnen en zet een kopje thee. “Wel op voorwaarde dat je me het hele verhaal eerlijk opbiecht”. Nou, dat wilde Alie wel:

“Mijn enige zus, Doortje greep net naast dit appartement, ze stond tweede op de lijst en hoopte dat jij, al wist ze natuurlijk niet dat jij het was, nee zou zeggen. Doortje is behoorlijk ziek en moet dagelijks geholpen worden. Ze woont nu bij het Olympisch stadion en dat is voor mij natuurlijk een hele opgave haar dagelijks daar op te zoeken. Dus het vrijkomen van dit appartement zou voor ons een geschenk uit de hemel zijn. En dus probeerden we je bang te maken in de hoop dat je weer zou vertrekken en zij een nieuwe kans zou krijgen. Het spijt me zo, je lijkt me best een aardige jongen maar de zorg voor mijn zus is belangrijker.”

Zaterdag is Sjoerd gaan kijken naar Doortjes flatje. Ideale plek, dicht bij zijn werk, niet te ver van het centrum. Ze werden het snel eens over overnamekosten en over veertien dagen vindt met toestemming van de woningbouwvereniging een woningruil plaats.

0 Comments

Laat een reactie achter bij TrudiReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.