Topkok was hij, bekend tot ver over de landsgrenzen. Zijn haute cuisine trok gasten tot zelfs vanuit de Verenigde Staten. Reserveren? Ja, minstens een jaar van te voren. Reken maar dat hij dolgelukkig was toen zijn restaurant, Het Hemelse Gerecht, een tweede Michelinster kreeg. ‘Dat moet gevierd worden’ en samen met zijn personeel en wat vrienden organiseerde hij een copieus diner. Teveel, zou blijken, voor hem in ieder geval.
Diezelfde nacht overleed hij aan een hartaanval. Hemelpoortwachter Petrus, die na uitleg de woordgrap, verpakt in de naam van het restaurant, wel kon waarderen organiseerde voor hem een warm onthaal, nectar en ambrozijn voor het ontbijt!
Het schaamrood steeg hem naar de kaken. Zo’n goddelijk maal zou hij nooit kunnen bereiden.
Hij hoeft zich helemaal niet te schamen, hij moet zich de waardering van Petrus laten welgevallen, die is verdiend.
ken jij ‘m dan?
bij wijze van spreken.