Het is als bijna iedere dag, drie heren op leeftijd nemen het nieuws van de dag door. De oudedagsvoorziening is te beperkt om een terras te zoeken. De jenever te duur om ‘s middags al aan te beginnen. De brugleuning dient hen tot steun. Dat nieuws van de dag is nogal beperkt, interesse in de landelijke politiek hebben ze niet. Of je nu door de hond of door de kat gebeten wordt! Wereldnieuws ook niet, hooguit iets over een grote ramp die gisteravond op de tv te zien was. Wat er in hun eigen stad gebeurt is veel belangrijker. De prestaties van de plaatselijke FC, dat soort zaken. Het overlijden van een markante wijkbewoner en dan vooral de doodsoorzaak, ongetwijfeld gelegen in de vermeende bourgondische levensstijl. Of het ongeluk dat de groenteman trof toen een bromfietser onderuit gleed en de voor zijn winkel gestalde fruitvoorraad over de straat rolde. Ze maken er grappen over of zijn diep onder de indruk. Roddel en achterklap is hen niet vreemd.
Ze vertegenwoordigen een traditie, zo lang de stad haar grachtenbruggen heeft, zolang kent ze al dit soort mannen. Ze wisselen individueel van naam, hun aantal is flexibel. Hun vak is baliekluiver.
Of met een ander woord: leuningbijters. Leuk verhaal Carel.
die bijnaam/ scheldnaam voor de Utrechter
Een baliekluiver… mooi woord, de lading die het dekt heel wat minder. Leuningbijters… idem dito… Weer wat bijgeleerd.
Rare jongens, daar in Holland