Mijn vader zal het me ooit wel wijs gemaakt hebben, zo was hij. ‘Ik heb blauw bloed, stam af van een markies uit Genua.’ Dat verhaal vertelde ik tenminste graag, ook al is het niet wetenschappelijk bewezen. Ik kon het ook laten zien, bijvoorbeeld in de aders van mijn onderarmen, blauwe kabels lopen daar onderhuids. Natuurlijk was het een enorme teleurstelling dat, toen ik een gat in mijn knie viel, het bloed ineens net zo rood was als bij andere mensen (en dieren). Zou het markiezenverhaal dan toch niet kloppen? Was ik dan toch niet van adel?
Nu weet ik natuurlijk beter en hoef ik ook niet zo nodig meer van adel te zijn. Ik heb liever een edele inborst.
whahaa die vaders ook!
Ik heb ook zo’n lekker ding,
ik ben ook zo’n lekker ding 😉
Ik vind de reactie’s minstens zo briljant als het verhaal van je vader!
ik heb het kennelijk van niemand vreemd
kort maar krachtig en lekker uit de duim gezogen! 😉
hoezo? kom ik niet geloofwaardig over? 😉
Ik krijg ineens visioenen van de film “Big Fish” door, geen idee waarom 😛
ik ook niet, maar ik ken de film dan ook niet 😉
Maar even bij Wikipedia geïnformeerd en nu wordt het al wat duidelijker.
haha, ik heb dezelfde ervaring: ik wist toch zeker dat ik een prinsesje was, met blauw bloed…..totdat ik viel en…nou ja, je kent het.
Leuk
Leuk stukje, inderdaad!
dank je
Bloedmooi, jouw 120!
Dankjewel
Tof stukje! En bedankt voor je bezoek aan mijn blog 🙂
Graag gedaon
Ik droomde altijd dat ik een prinsje was. Van blauw bloed had ik toen nog niet gehoord.
prinsesje natuurlijk ; )
ik verbaasde me al over de geslachtsmutatie maar alles kan natuurlijk 😉
Alles kan, dat is zo. Maar ik ben toch echt een vrouw!
(Geloof ik tenminste)
zoiets weet je wel, lijkt mij
ik kan me jouw wel voorstellen als een echte heer van stand
er zijn moeilijker voorstellingen te maken 😉