Was ik het bijna nog vergeten! Eergisteren stond brood op mijn ongeschreven boodschappenlijstje. Er was niet genoeg meer voor het ontbijt. Maar, alleen een briefje mee biedt bij mij enige garantie dat ik het lijstje ook volg. Bij het ontdooien van de laatste sneetjes kwam mijn verzuim boven tafel. Nederig bood ik aan donderdag dan maar een broodloos ontbijt te nemen, bakte wat champignons en een eitje, plakje ham erbij, een mens moet wat.
En voor de lunch al naar de supermarkt. De nodige dingen voor het geplande avondmaal gaan mijn mandje in en, jawel hoor, als ik op het punt sta de zelfscan in te leveren realiseer ik me dat er ook nog een brood gekocht moet worden. Net op tijd, boodschappen doen zonder lijstje is nog steeds mijn ding niet.
