Gisteren schreef ik dat vandaag Martha, de bedenkster van het wekelijkse woord op donderdag, jarig was. De keus voor dit woord van de week is daarmee verklaard. En dus zing ik zachtjes lang zal ze leven gevolgd door 39, ofwel drie keer dertien keer hiep, hiep, hoera. Zachtjes, ik wil haar niet laten schrikken, een aubade of serenade is leuk maar niet van een schorre kraai. Nog een jaartje te gaan en dan begint voor haar ook het leven, het is een bekend gezegde. Nog even volhouden dus. Deze steenbok is begin volgend jaar pas aan de beurt, drie keer drieëntwintig staat er dan op de teller, Het kan dus altijd erger! Tenminste, als je oud worden erg vindt, quod non.
Dank je wel voor je prachtige aubade. Ik waardeer het zeer 🙂
Graag gedaan