Mijn nacht was onrustig. Ik ben wel drie keer mijn bed uit gegaan voor een plas en lag daarna maar te draaien. De geplande presentatie spookte door mijn hoofd. Op mijn weg allerlei beren, wat maar fout kon gaan ging fout.
Mijn ontbijt heb ik laten staan,ik kon geen hap door de keel krijgen. Ik was veel te vroeg op de zaak, checkte en dubbelcheckte. Eindelijk kwam mijn gehoor binnen, rumoerig zocht men een plekje. En ik zat bleekjes achter mijn laptop.
Op het afgesproken moment opende ik met trillende stem de bijeenkomst en begon mijn verhaal. Naar gelang dat vorderde werd ik rustiger.
Na afloop vroeg ik me af waar ik me zo druk over had gemaakt. Ik was de man met voorsprong in kennis, ik was tenminste Eenoog in het land der blinden.
Zo was het de eerste keren, de eerste presentatie, de eerste keer dat ik voorlas uit eigen bundel, de eerste toespraak op een begrafenis. Plankenkoorts, ik weet het nog goed al heb ik er al jaren geen last meer van. Hooguit een beetje spanning maar geen zenuwen, geen angst dat het fout kan gaan. Daarvoor in de plaats kwam een acceptabele mate van zelfvertrouwen.
En de gedachte…als je denkt dat je het beter kan..moet je dat vooral doen !!
dat hoort er ook bij
Heel herkenbaar!
ervaring!