Soms kom je een plaatje tegen dat je meteen terugbrengt naar je jonge jaren. En dat is voor mij dus best wel lang geleden. We gingen vroeger met het hele gezin op vakantie, vader moeder en negen kinderen waar ik de oudste van was, een jaar of elf, twaalf. De bestemming lag een paar keer... Lees verder →

Je ziet ze steeds meer, campers. Variërend van een door een handige vent omgebouwde simpele bestelbus tot de meest luxueuze joekels met ingebouwde garage om de meegenomen Smart in te stallen. Ik kan terugkijken op drie weken Scandinavië met een Westfalia camper, een Volkswagenbusje waarvan het dak omhoog kon om een extra slaapplaats te creëren.... Lees verder →

Ik ben afgelopen week maar weer eens naar mijn kapster gegaan, het was nodig volgens José. Ik ben er niet de enige, een man, van een jaar of veertig schat ik voorzichtig, zit op zijn beurt te wachten. Een forse baard, nauwelijks een haar op zijn schedel. Ik zit klaar om geknipt te worden. "U... Lees verder →

Het is inmiddels ruim zevenenzeventig jaar geleden dat mijn vader voor de keus gesteld werd, 'Wanneer ik moet kiezen, kies ik dan voor moeder of kind?' Ik had volgens de berekeningen een kerstkind moeten zijn maar het vroor, te koud om naar buiten te komen. Zo'n twee weken later moest het dan toch gebeuren en... Lees verder →

Hij speelde tweehonderdeenentwintig keer de rol van Hauptkommisar Leo Kress, der Alte, de Krimi op de Duitse en ook de Nederlandse televisie. En later mocht hij nog één keertje als bonus opdraven om zijn opvolger van advies te dienen. Sein erster Fall loste hij in 1986 op, in de tijd dat we nog maar konden... Lees verder →

"Zet jij de asbak even buiten?"  Vroeger een heel gewone vraag aan een van ons op de dag dat de vuilniswagen langs kwam. Waarom de vuilnisbak, want die moest op tijd aan de weg staan, asbak genoemd werd was me altijd een raadsel. Natuurlijk, in de tijd dat we nog een kolenkachel hadden ging er... Lees verder →

We gaan tussen Kerst en Oud en Nieuw een keertje naar de bioscoop, Monsieur Aznavour roept herinneringen op. Het zal tweede helft zeventiger jaren geweest zijn dat we met zijn achten naar het Beatrix Theater in Utrecht gingen. Achterste rij kaartjes voor een tientje. Omgerekend krijg je daar net een kopje koffie voor, tegenwoordig. Nu... Lees verder →

Gistermorgen in alle vroegte kreeg ik een appje. Geen probleem voor mij, als altijd ben ik heel flexibel. Ik antwoord dus dat ik kan en daal dan af in het verleden, naar de jaren dat ik nog in Sinterklaas geloofde. Mijn vader had een opleiding tot etaleur gevolgd en in de loop der jaren een... Lees verder →