De buurtbbq. wederom een succes

Tegen half vijf trekken we de voordeur achter ons dicht en schuiven we aan bij de eerste bezoekers van ons jaarlijkse buurtfeestje. Een aantal mannen hebben de tenten al opgezet en het gehuurde springkussen opgeblazen. In de grootste tent staat een lange tafel met banken, in de kleine tent nog een paar statafels. Hilbert van de plaatselijke PLUS is uitgenodigd om een wijnproeverij te houden voor geïnteresseerden. Hij doet dat uit liefhebberij al is zijn baas natuurlijk best gelukkig met zijn productkennis op dit terrein. Enthousiast laat hij vier witte wijnen passeren, vertelt hij over het gebied waar ze vandaan komen, waar we qua smaak op moeten letten en allerlei andere wetenswaardigheden. Later zullen rosé en rood nog volgen. Het derde glas ( steeds niet meer dan een bodempje hoor) neem ik mee naar binnen, ik zal de achterliggende informatie moeten missen. Er ligt namelijk nog een taak op me te wachten. Tegen zessen gaan de barbecues aan en worden de eerste lapjes vlees verwacht. En daarvoor dienen de amuses genoten te worden. Deze keer heb ik gekozen voor gevulde champignons (zie mijn blog van gisteren) en die stonden weliswaar klaar maar moesten nog een kwartiertje de oven in. Het tweede hapje, palingen met monchou  moesten nog even in hapklare brokken gesneden en van een prikkertje voorzien worden. Al met al een klusje van een minuut of twintig. Hilbert rondde net zijn verhaal af over de vierde witte, een Zuidafrikaanse. In no time waren de amuses op, complimenten voor de kok, wat een bijzondere hapjes weer! Dat gold trouwens ook voor de andere bijdragen, de wraps, de salades, de hartige taart, allemaal goed verzorgd en heerlijk.

Zo’n beetje gelijk met de eerste lapjes vlees krijgen de kinderen, ook dat is traditie, een bord patat met een frikandel en wat knakworstje. Het is even stil op de hof, als katjes muizen mauwen ze niet. We kennen geen vaste plaatsen, ik heb wel zo’n beetje met iedereen gesproken. Heel gezellig, heel geanimeerd, iedereen blij! Voor de kinderen kwam er nog een heel leuke verrassing, ineens stond er een ijskar, nou, dan weet je het wel.

Na het eten speelde Linda nog wat liedjes op haar gitaar, daarbij gesteund door een snel gevormd koor.

Hoewel het weerbericht dreigend was, er was nog heel wat regen te verwachten, viel het reuze mee. Op een paar minuten heftige regen na is het droog gebleven. De tent was waterdicht, dus geen centje pijn. Het was weer een prachtig feest! Volgend jaar doen we het weer!

(De foto is van Linda van de Galiën)