De wereld van werken

Vijfduizend man/ vrouw moet weg bij de belastingdienst, vooral lager opgeleid. Ze worden vervangen door HBO-ers hoor ik op het nieuws zeggen. Ik hoor ook dat onder dat lager opgeleid personeel datatypistes zitten. En als ik dat hoor vraag ik me in alle gemoede af of er ook nog lantaarn aanstekers bij zitten, hoefsmeden, kolenboeren misschien. Datatypistes, daar namen we in begin negentiger jaren (als het al niet eerder was) afscheid van. Met andere woorden, mocht dit nieuws juist zijn dan is een reorganisatie ook wel erg hard nodig!  Mits tijdig uitgevoerd had een dergelijke reorganisatie niet of nauwelijks problemen voor het zittende personeel opgeleverd, afgezien van omscholing en verrijking van taken.
Ik hoorde op het nieuws ook dat inmiddels meer dan de helft van de ziekmeldingen betrekking hebben op psychische klachten. Met name stress zou oorzaak zijn van de absentie. Het management is dan, zegt men, schuldig, de begeleiding is niet goed. We hebben immers een wet poortwachter, dan moet je dit kunnen voorkomen als leidinggevende. Maar zou het ook kunnen zijn dat de mensen hun zekerheid kwijt zijn? Hun zorgen over de vraag of ze morgen, of na dit korte contract nog werk hebben, de hypotheek nog kunnen betalen, hun kinderen nog een fatsoenlijke opleiding kunnen laten geven, zou dat ook een rol kunnen spelen?
En die werkgevers, zouden die niet inzien dat een vaste ploeg met hart voor de zaak waardevoller is dan een stelletje uitzendkrachten die geen enkele binding met het bedrijf willen opbouwen, al is het maar uit zelfbescherming. Hoeveel kost het niet om nieuwe mensen in te werken? Of gewoon om iedere keer weer het kaf van het koren te scheiden?
Twee verschillende onderwerpen, een bedrijf dat niet meegroeit met de tijd, als het geen overheid was zou het allang failliet geweest zijn! En daartegenover, het rigide doorgevoerde korte termijn denken van de werkgevers. Deels gedwongen, dat zie ik ook wel, door economisch belang en vooral ondoordachte wetgeving.
Nee, ik verlang niet terug naar de pamperende werkgever, de werknemer die zorgeloos de veertig jaar dienstverband kan halen. Maar we slaan wel fors door naar de andere kant.

5 Comments

  1. Zie kijk hé dat gaat er dus bij mij niet in. Mensen, lager geschoolden, zetten zich al jaren met hart en ziel in, en ineens, na al die jaren ervaring, voldoen ze niet meer. We hebben hier zelf ook zoiets gehad met verzorgenden. Mensen met meer dan 25 jaar ervaring voldeden ineens niet meer wegens het niet hebben van het gepaste diploma…??? En die jaren ervaring dan. Herscholen was de boodschap of job kwijt…

    1. Ik sta ook beslist niet te juichen maar zo’ n move bij onze belastingdienst lijkt me hoogst noodzakelijk. Beter ware het geweest als men gelijk opgetrokken was met de omgeving en langzaam de nieuwe ontwikkelingen geïmplementeerd had. Mensen hadden dan mee kunnen groeien, zich ook ontwikkeld en waren daardoor beter beschikbaar voor de nieuwe arbeidsmarkt. Ik heb onvoldoende kijk op wat er in de zorg gebeurt maar ook hier geldt, grosso modo, dat mee ontwikkelen later leed voorkomt.

  2. En die hoorde mensen gaan dat lager geschoolde werk niet doen. Daar hebben ze niet 18 jaar voor op school gezeten. Bovendien worden ze niet aangenomen omdat ze te hoog zijn opgeleid. Volgens mij heb ik hier een prachtige paradox te pakken. Sneu is het wel.

    1. Precies, mensen moeten uitdagingen hebben om te presteren. Die enkele die volledig ingedut is, daargelaten maar hele batterijen in laten slapen is niet sociaal.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.