Morgen mogen we weer naar de stembus. Of liever moeten, het is in mijn ogen een morele verplichting. Provinciale Staten en dus ook indirect voor de Eerste Kamer. En voor de Waterschappen.
Om met het laatste te beginnen, ik vind het verdomd lastig. De structuur van die organen alleen al en dan nog, wie staat waarvoor? Het belang van een goed functionerend waterschap staat buiten kijf, daar niet van. We willen allemaal droge voeten houden. Maar hoe nat of droog mag het land zijn, daar lopen de belangen uiteen. De diversiteit in de natuur verlangt meer water dan de boer die zijn zware machines niet in de grond wil zien wegzakken. Ik probeer maar zo dicht mogelijk bij het milieubelang te blijven en heb een stemwijzer ingevuld.
Zoals gewoonlijk overschreeuwd de landelijke politiek weer de provinciale problematiek. Wel begrijpelijk gezien de getrapte verkiezingen voor de Eerste Kamer.
Zo als altijd mag je van mij geen stemadvies verwachten. Ik vraag wel niet al te lang stil te staan bij partijen die slechts aangeven dat alles in dit land verkeerd gaat zonder reële oplossingen aan te dragen. En bij die partijen die zich maar zeer beperkt oriënteren, bij een onderwerp blijven steken.
Hoewel ervaringen uit het verleden geen garantie voor de toekomst bieden, bedenk hoe LPF en recent FVD door interne ruzies en niet afgestemde meningen in no time na de verkiezingen uiteen vielen in splinters die alleen maar daadkracht in de weg zitten.
