‘Is je broek nog heel? Goed zo, die knie gaat vanzelf wel weer over!’
Die broek was veel belangrijker, vond mijn moeder, was die kapot dan moest ze hem herstellen. En ze had al genoeg aan haar hoofd, geen tijd voor dit soort akkefietjes. En ik gaf en geef haar geen ongelijk. Toen ik gistermiddag struikelde over een ongelijk liggende stoeptegel controleerde ik dan ook alleen maar of er geen gat in mijn broek zat. En enigszins trekkebenend vervolgde ik mijn weg. Een jongensknie rijker, stoer hè!
Over gevallen vrouwen dacht ze overigens anders 😉
Stoere Carl maar wat een vergelijking… gevallen vrouwen, alsof wij onze knieën niet kapot vallen 😉 Al zal het, zoals jij het bedoelt, eerder een hart zijn dat breekt 🙂 Héhé…
een gevallen vrouw is in deze betekenis een vrouw die het met de seksuele moraal niet al te nauw neemt
Volgens mij is een gevallen vrouw iemand die zich liggend probeert staande te houden…
Gelukkig ben je er zelf redelijk goed vanaf gekomen toen je struikelde, morgen zal ik eens kijken hoe je hinkeldepinke in de sportschool verschijnt….
Het enig zichtbare zal een korst zijn