Van tijd tot tijd krijg ik van een van mijn schoonzussen een stapeltje Oud-Utrechters, tien stuks, deze keer. De tweewekelijks verschijnende krantjes staan vol verhalen over het Utrechts verleden op detailniveau. De persoonlijke geschiedenis van de schrijvers, meest zeventigplussers en dus verhalend over de jaren voor pak ‘m beet 1975. En daarmee vooral leuk voor diegenen die zich herkennen in de situatie of de buurt, liever nog de straat.
Ik liep ook deze keer de stapel door. Weinig over mijn wijkjes ditt keer, mijn speelterreinen in de jonge jaren. Maar evengoed herkenbaar. De toen nog verzuilde maatschappij. de ruimte op straat, de saamhorigheid. Natuurlijk ook de sporthelden uit die tijd, iconen, al kenden we dat woord niet. Het tijdsbeeld vooral, er is sindsdien een heleboel veranderd.
De krantjes gaan door naar mijn sportmaatje Jan, oud diender in de Domstad. Hij zal meer herkennen dan k en er in ieder geval van genieten. En intussen borrelen er ook bij mij weer herinneringen op die ooit onderwerp van een blogje kunnen zijn.
Dat is heel fijn want ik ben inmiddels benaderd door de mevr. van de universiteit. Zij komt vermoedelijk a.s. maandag of dinsdag en dan hoop ik de krantjes in mijn bezit te hebben. Breng je ze dan vrijdag mee?
gr. Jan
is wel de bedoeling