Drie minuten televisie

Het zijn drukke weken en dus veel dagboekachtige blogjes, de laatste tijd. Want zo’n ervaring als die van vanochtend kan ik natuurlijk wel volgende maand pas publiceren maar dat vind ik niet leuk. Morgen doen we even iets anders maar zaterdag gaat het vast over de opening van een expositie en een optreden op Radio Zilverstad, je bent dus gewaarschuwd.
Maar goed, terug naar vanochtend. Ik meldde me rond negen uur bij het Dienstencentrum nadat ik thuis getwitterd had dat ik benieuwd was of de opnameploeg van de EO al aanwezig was. Want omstreeks dat tijdstip zouden ze zich melden. Maar nee, nog niet. Een half uur later werden we gebeld, waar we bleven, ze stonden al een half uur voor de deur op het Doelenplein. Dat is dus onze oude locatie, we zijn daar al bijna een jaar weg. En in de voorbereiding was al iemand van de redactie van het programma op het juiste adres geweest. Ik heb ze maar naar een niet te missen punt gedirigeerd en daar opgewacht.
Maar laat ik eerst vertellen waarvoor ze kwamen. De EO is deze maand begonnen met een serie programma’s die op werkdagen om 17.00 uur wordt uitgezonden. Iedere week is een andere plaats aan de beurt en in week 4, eind deze maand dus gaat het over Schoonhoven. In dat dagelijkse programma zit een item van een minuut of drie over activiteiten in de betreffende plaats. Ons, Stichting SWOS is gevraagd of we een bijdrage kunnen leveren en een vrijwilliger kunnen aandragen. En ze zijn bijvoorbeeld ook al bij de Voedselbank geweest. In overleg met de redactie hebben we twee van onze kokers benaderd met de vraag of ze mee wilden werken en dat wilden ze. En dus is er vanochtend gefilmd. Eerst in de keuken waar onze dagelijkse sociale maaltijd bereid wordt, daarna een interview met een van de kokers en tot slot het uitserveren van de maaltijd en wat shots van de eters. Cameraman en interviewster zijn tot half één bezig geweest. En nu maar afwachten wat ervan straks de huiskamers bereikt.
Mijn rol in het geheel? In de weg lopen, meer niet. Maar nieuwsgierig als ik ben wilde ik zoiets weleens meemaken.