Daar sta ik dan, achterin de volle huiskamer van de SWOS. Ik heb ze niet geteld maar een behoorlijk deel van de vrijwilligers is afgekomen op de high tea, samen vieren wat hen verbindt, te werken voor deze prachtige organisatie. Ik ben, anders dan andere jaren, een van hen. Niet dat ik voorheen geen vrijwilliger was, maar anders.
Ik hoefde geen speech voor te bereiden, niet en de boel in de gaten te houden en toch belangstelling te tonen voor de individuele vrijwilliger. Ik deed dat overigens met liefde maar dit, aan de andere kant, voelde ook wel ontspannend.
Het gaat goed met de stichting, het bestuur maakt mooie stappen. Ik was daar niet bang voor maar het is goed om het bevestigd te krijgen.
Heel fijn om van deze prachtige organisatie onderdeel te mogen zijn.
Het blijft toch een beetje jouw kindje?
Vriendelijke groet,
Natuurlijk