Niet zomaar een woensdag

Gisteren was het weer zover, de senioren van a.s.r., locatie Utrecht vierden hun jaarlijks feestje. Een traditie die we in ere moeten houden. Ze staat vooral in het teken van de ontmoeting, het bijpraten. Want het gaat om mensen die vaak dertig, veertig jaar met elkaar gewerkt hebben en die verlies je toch niet graag van de ene op de andere dag uit het oog.
Om negen uur meldde ik me bij het NBC in Nieuwegein en even later kwamen de medeorganisatoren ook binnen. We maakten wat laatste afspraken over geluid en licht en met de bediening en feliciteerden Chanine, die als altijd op een voortreffelijke wijze het NBC-deel van het feest had voorbereid, met haar verjaardag. Een fleurig boeketje en een verjaardagskus, we konden aan het werk.
Om half tien druppelen de eerste gasten binnen maar die kunnen we nog niet in de feestzaal ontvangen, tien uur is de afspraak en er is binnen nog van alles te doen. Maar in de ruime hal en in de naastgelegen Heerenkamer kunnen de vroege vogels al beginnen met het ophalen van herinneringen. Ik vang de mensen van Theatergroep Mooi Weer op en regel dat ze zich voor kunnen bereiden. Dan ga ik de hal in om met de andere organisatoren onze gasten te verwelkomen. Ik neem de reiskostendeclaraties in ontvangst en maak al hier en daar een praatje. De zaal stroomt al aardig vol en de binnenkomers zoeken naar de tafel waar hun directe oud-collega’s al zitten. Koffietijd! Ach, laat de beelden liever het werk doen, Ralph maakte een sfeertekening in onderstaande video.

Nog een aardige anekdote: Rond kwart voor elf gaan de barretjes open en wordt de koffie ingeruild voor een borrel of een glaasje fris. Voor mij veel te vroeg om al aan de alcohol te gaan maar sommigen denken daar anders over. Zoals de dame die met twee advocaatjes met slagroom in de hand tegen me zegt: “Ik vind het veel te vroeg voor een glaasje wijn”.

Het is even na drieën als de laatste gasten vertrokken zijn en ook wij de mensen van NBC kunnen bedanken voor de goede zorgen en afscheid nemen.

Ik rij door naar Utrecht. Zwager Dick heeft twee seizoenkaarten voor de plaatselijke FC en vroeg of ik zin had een keertje mee te gaan. De eerste jaren van het bestaan van die club had ik er ook een seizoenkaart en het is nog altijd mijn cluppie. Ja graag, dus, lijkt me wel weer eens leuk. Niet direct een aansprekende tegenstander, Cambuur Leeuwarden, maar, gezien de plaats van beide verenigingen op de ranglijst wel een belangrijke pot. En het was leuk, geen hoogstaand spel maar wel spanning tot de laatste minuut. De drie punten zijn binnen ik heb ze niet voor niets aangemoedigd 😉 .

Tegen half elf ben ik weer thuis, toe aan een borrel en een paar pantoffels. Maar het was een mooie dag!

0 Comments

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.