Soldaat van Oranje

Deze musical draait nog steeds. Juli 2011 schreef ik onderstaand blog (bij web-log nog). We werden gemaand op te schieten, wilden we de voorstelling een keer zien. Verlenging op verlenging volgden.

Het is woensdagmiddag, vier uur. Met alle plaatsen bezet rijd ik richting Katwijk, de kaartpot moet maar weer eens geleegd worden. Met een gemiddelde inleg van tien euro is dat een leuk spaarpotje om af en toe iets bijzonders te doen. Deze keer viel de keus op Soldaat van Oranje, een musical die in een hangar op vliegveld Valkenburg gepresenteerd wordt. Via internet waren de tickets en een parkeerkaart al geregeld en betaald, daar hadden we dus geen omkijken naar.

Eerst maar even bij de Tender aan het Valkenburgse meer een lekker stukje vlees genoten. En toen door naar het vliegveld. Het navigatiesysteem had een ingewikkelde route uitgedokterd maar meer dan zeven minuten duurde de reis niet. De auto kon bijna voor de deur geparkeerd worden. Nog even een kopje koffie en dan klinkt al de eerste bel. Als de grootste drukte voorbij is, waarom zou je dringen, je stoel is toch gereserveerd, sluiten we achteraan, richting onze plaatsen. Hoewel we op rij 16 zitten is het zicht geweldig. De tribuneopbouw is vrij stijl waardoor we geen last hebben van de mensen voor ons. Die tribune is trouwens toch een belevenis, ze draait van decor naar decor.

Het verhaal speelt zich af in de tweede wereldoorlog. De openingsscène vindt plaats op een ontgroeningsfeest van de Leidse studentenvereniging Minerva. De tolerantie ten opzichte van een verklaard NSB’er is dan nog groot. Die tolerantie verdwijnt zodra de Duitsers Nederland binnenvallen. De groep valt uiteen. Een deel wil onmiddellijk de strijd tegen de vijand aangaan, een deel heult met de Duitser en een deel kiest voor een neutrale, liever gezegd afzijdige positie, ‘de studie is belangrijker’. Het gaat over goede en verkeerde keuzes maken waarbij de goede keuzes weer verkeerd uit kunnen pakken. Het hele verhaal hier vertellen gaat te ver maar de vrienden van toen komen elkaar later tegen in vijandige situatie, kortom een emotioneel verhaal. Bijzonder vond ik dat de tribune draait ten opzichte van soms spectaculaire decors. De niet in een scène gebruikte decors worden afgesloten door een wand waarop schitterende projecties plaatsvinden. En zo draai je van de sociëteit van Minerva naar een studentenhuis op het Rapenburg, naar een zaal op paleis Noordeinde of in Londen en naar de duinen, ja, zelfs de zee. Een zee waarin op een gegeven moment een aantal acteurs gewoon een echt nat pak halen. Aan het eind taxiet zelfs een echte Dakota over de landingsbaan die dan dienstdoet als decor. De hele setting heeft geweldig veel indruk op ons gemaakt.

De doorstroming van het publiek in pauze en na afloop verliep gewoon vlot, zelfs van de parkeerplaats waren we redelijk snel weg. En dat terwijl er toch een volle zaal was, 1100 man toeschouwers.

Okay, een klein minpuntje, de akoestiek is niet geweldig waardoor de muziek tekort gedaan wordt. Maar verder, een absolute aanrader! Houd er wel rekening mee dat de voorstelling duurt van 20.00 tot 23.30 uur. Vroeg thuis is er niet bij.