Het is kerstochtend, kwart over negen. De kerkklokken luiden, roepen de kerkgangers op de jassen aan te trekken. Het is miezerig weer, niet koud. Ik sta op mijn balkon en zie haar naar buiten sloffen. Een vale ochtendjas over haar lange nachthemd, de haren in een ‘ik ben net mijn bed uit model’. In haar hand twee verse mezenbollen en een ketting met pinda’s die ze achter in haar tuin ophangt. Op de terugweg ziet ze me staan. ‘Ook voor de vogels is het kerstmis, ik gun ze een heerlijk ontbijt’.
Binnen hoor ik de ovenpiepjes, de croissantjes zijn klaar.
Zolang ik nog in mijn bedje lig heb ik ook een ‘ik ben niet mijn bed uit model’… 😉
Vrolijk kerstfeest!
Je hebt weer helemaal gelijk, ik heb het verbeterd
Leuk, ik zie het helemaal voor me… Ik ga ook wel eens stiekem even vlug in mijn ochtendjas door de tuin naar de schuur. Maar ik kijk eerst even of er geen buren buiten zijn…………… hihi. En vooral Theo mag het niet zien.
dus alleen als Theo nog slaapt?
mooie gedachte
en dus ben je meteen de vogeltjes gaan voeren?