Vanmiddag bezocht ik de nieuwe vestiging van het Antoniusziekenhuis in Utrecht, Leidserijn. Niets bijzonders hoor, gewoon even kijken of alles nog naar behoren werkt, onderdeel van de APK zal ik maar zeggen.
Ik was er niet eerder geweest en omdat ik er een hekel aan heb ergens te laat te komen was ik veel te vroeg. Ach, je weet niet of je het snel gevonden hebt, hoe het met parkeren gaat, of er dan nog een forse afstand overbrugt moet worden. Na me netjes gemeld te hebben nam ik plaats in de tamelijk lege wachtkamer, mijn afspraak was pas een half uur later gepland. Maar, ik zat nog niet of een medewerkster van het ziekenhuis riep mevrouw X op. Niet aanwezig!
‘Nou, komt u dan maar mee’, ik blijk de aangesprokene.
‘ Ja, handig die foto’ s, ik zie dat u mijn volgende patiënt bent’.
‘ Prima hoor, maar mijn afspraak is eigenlijk pas over een half uur’, ik vind het prima, of ik nu of straks voor de volgende afspraak een half uur moet wachten.
Nadat de dame in kwestie haar metingen gedaan heeft meldt ze dat ze even gaat kijken of haar collega me ook direct kan ontvangen. En dat kan ze, de wachtkamer is nog steeds en nu helemaal leeg. En zo kon ik ook daar direct terecht. Heerlijk hoor, ik hou niet van wachten en bovendien kon ik zo voor de avondfile op gang komt thuis zijn.
De uitslag krijg ik over iets meer dan een week, op 7 april.
‘Volgens mij is dat ruim twee weken’, antwoord ik. Ik krijg geen gelijk, goed een week. Zou dat de reden zijn dat er zo weinig mensen in de wachtkamer zitten?
🙂