Gisteravond weer heerlijk aan het schilderen geweest. Ik had mezelf de opdracht gegeven een portret van mijn moeder te maken. Of nee, ze is natuurlijk al een portret. Het schiet lekker op. Nog niet af, dat kan natuurlijk niet. Zij had ruim negen maanden nodig om mij af te leveren en poogt zevenenzestig jaar later nog bij te schaven. Dan mag je van mij niet verwachten dat ik in minder dan drie uur klaar ben. Maar hele stukken kom ik niet meer aan (denk ik nu).
In ieder geval weer heerlijk ontspannen met de tong van inspanning uit de mond hangend. Het meeste van wat er om me heen besproken is is me finaal ontgaan. En zo hoort het ook. denk ik dan!
ontspanning door inspanning..heel goed.
het hoofd leeg, het doek vol
Dat wordt vast een pracht van een portret van een heerlijk “portret”.
je gaat het zien, later
Je hebt natuurlijk wel al jaren kunnen studeren op de gelaatstrekken. ben erg benieuwd.
de lijnen werden steeds duidelijker 😉