‘Meneer eh, huppeldepup, kom, hoe heet ie?’ Ik heb dat wel eens, dat ik niet direct op een naam kom. Niet dat ik dan huppeldepup of dinges zeg, ik zet de trage hersencellen in beweging, graaf diep in mijn geheugen en, na verloop van tijd heeft meneer huppeldepup zijn eigen naam weer. Dat heb je met een een langzamerhand volgelopen harde schijf, niet alles kan vooraan en daarmee direct bereikbaar staan. Zo heb ik dat ook als ik iemand tegenkom in een andere dan de voor mij bekende setting, de kassière bij de supermarkt die ik bij de bouwmarkt tref, bijvoorbeeld.
En dan moet ik ineens denken aan
Hoeperdepoep zat op de stoep,
Kom laten we vrolijk wezen ….
Een vreemde associatie maar ik begrijp hem wel. Want zijn huppeldepup en hoeperdepoep niet eigenlijk dezelfde woorden, zeker als je de u op zijn Duits als oe uitspreekt!
