Rust roest en ledigheid is des duivels oorkussen. Dat zijn van die wijsheden die vroeger golden. Misschien voor sommigen nu nog wel maar het besef dat een mens van tijd tot tijd voor rust moet kiezen is nu urgenter. Als ik zo om me heen kijk hollen we wat af, gunnen we ons geen tijd om op adem te komen. Meer nog dan vroeger is het werk een heilig moeten geworden. En doordat met name de vrouwen veel meer aan het arbeidsproces zijn gaan meedoen is de druk in totaliteit toegenomen. De man heeft immers (terecht) meer huishoudelijke en gezinstaken toebedeeld gekregen. Zelf werk ik niet meer, ik geniet van mijn rust. Tussen van alles en nog wat door, dan!