In het Haagse dierenbos is het al enige tijd onrustig. Er loopt een dom schaap rond maar wel in wolfskleren. Nee, ik haal niet een bekend spreekwoord door elkaar, het is geen fake nieuws, het schaap wordt met enige regelmaat gesignaleerd. Dat schaap haalt wel meer dingen door elkaar. Ze, inderdaad, het is een ooi,... Lees verder →

De zee geeft, de zee neemt. De eilanders weten niet beter, ze leven met de getijden. Jelle sloft als iedere morgen over het strand. De stevige pas van vroeger is verdwenen, de jaren gaan tellen. Maar hij moet de zee zien en hoopt, wie weet, dat hij vandaag weer eens wat van zijn gading vindt.... Lees verder →

Maar weer eens een oudje van stal gehaald. Stephan Wallerich slentert naar het opgegeven adres, Veerstraat 11, een duister pandje in een doodlopende straat. Vandaag moet het geluk terugkeren. Met weemoed denkt hij terug aan hoe goed hij het krap een jaar geleden nog had. Per 1 maart was hij begonnen met zijn eerste echte... Lees verder →

Een oudje:Anja neemt nog een laatste glas rosé, ik beperk me tot water, moet nog terugrijden. Aan het begin van de avond heb ik wel een glaasje meegedronken maar als serieuze Bob van dienst heb ik het daarbij gelaten. Ik heb het er niet op, alcohol in het verkeer. Het mag niet en terecht, ik... Lees verder →

Het bijbelse kerstverhaal kent een niet altijd verteld slot, Jozef en Maria vluchten met hun pasgeborene omdat koning Herodes besloten had alle pasgeboren jongens te doden, er zou een nieuwe koning dus een bedreiging voor hem bij zijn. Ik schreef dit verhaal acht jaar geleden, het heeft helaas aan actualiteit niet ingeboet.Een veilig heenkomen, het... Lees verder →

1969 Binnenhof Den Haag "Het moet maar eens afgelopen zijn", fulmineert de minister president, "daar met die provo's in Amsterdam. Al die relletjes en opstootjes en dan willen ze nu ook nog die Oranje Vrijstaat. Wat mij betreft kunnen ze die krijgen, we deporteren heel de Amsterdamse bevolking naar Texel, dan bouwen ze daar maar... Lees verder →

Ik weet het echt niet meer, ben volledig de weg kwijt. Mensen die me menen te kennen zullen denken, nou en, dat gebeurt wel vaker. Akkoord, maar dit keer is het letterlijk. Dat ik vaker niet spoor, dat klopt maar is volgens mij volstrekt ongevaarlijk. Letterlijk dus, veroorzaakt door een soort zandstorm. Saharazand denk ik,... Lees verder →

Het is onrustig. De gemoederen lopen hoog op. Niet iedereen in Vogelplas heeft hetzelfde belang. Of toch wel, de inwoners worden bedreigd van buitenaf. Daar zijn de meesten het wel over eens. Misschien zelfs wel iedereen al zijn er die de kop in het zand steken als beste strategie hebben gekozen. Die strategie schijnt overgewaaid... Lees verder →

Nu Rembrandts Nachtwacht weer in de belangstelling staat heb ik maar eens een oudje van stal gehaald. De bijgaande schets is wel nieuw. Het verhaal van luitenant Willem van Ruytenburgh: 1643Het gemopper achter ons is weer niet van de lucht. Ze staan dan ook al een eeuwigheid zo goed als in het donker. Frans Banning... Lees verder →

Elf jaar geleden werd Haïti getroffen door een aardbeving. Naar aanleiding van die ramp schreef ik onderstaand verhaal. Nu de geschiedenis zich herhaalt plaats ik het nog maar een keer. Langzaam dringt het tot me door, ik ben begraven onder het plafond van ons eigen appartement en, geen twijfel mogelijk, ook onder de twee flats... Lees verder →